Als begeleidingskundige ben ik een creatief, beweeglijk en verbindend persoon met een onderzoekende geest. Ik hou van uitdagingen en geef niet snel op. Ik geloof dat er altijd mogelijkheden zijn en dat beweging kan worden gecreëerd door samen te werken. Om deze mogelijkheden te verkennen, is het belangrijk dat iedereen een stem heeft en dat er ruimte is om naar elkaar te luisteren. Ik help om verschillende perspectieven op tafel te krijgen, zodat er weloverwogen beslissingen kunnen worden genomen. Ik ben ook geïnteresseerd in het omgaan met conflicten en hoe je kunt blijven luisteren naar elkaars perspectieven, zelfs als er onenigheid is. Ik geloof dat verschillen juist waardevol kunnen zijn als je er open voor staat.

Verbinden is iets wat ik altijd al heb gedaan, zowel in mijn gezin als in mijn werk als docent, leerlingbegeleider en jongerenwerker. Ik gebruik sport, spel en dialoog als middelen om mensen met elkaar te verbinden. Het is belangrijk om elkaar te leren kennen voor echte verbinding. Activiteiten en spelvormen kunnen daar aan bijdragen

Verbinden is iets wat ik van jongs af aan gedaan heb: in mijn gezin van herkomst en in mijn werk als docent, leerling begeleider en jongerenwerker. Hoe kun je mensen met elkaar verbinden? Sport, spel en dialoog zijn middelen die ik graag inzet om te verbinden. Voor echte verbinding is het belangrijk dat je elkaar leert kennen. Activiteiten en spelvormen kunnen hierbij een grote dienst bewijzen. Het helpt te ontspannen en ook meer in je lijf te komen in plaats van alleen in je hoofd. Je verbinden doe je met lichaam en geest. Als je zelf beter in staat bent om je te verbinden met je lijf, kom je gemakkelijker bij je gevoel. In mijn werk als gymdocent en rots- en watertrainer ben ik jarenlang bezig geweest op dit gebied. Ik ga hier steeds meer de waarde van inzien en zet dit ook in bij coaching en supervisie. Ik doe bijvoorbeeld lichaamsgerichte oefeningen waarbij je moet luisteren naar je eigen lijf en gevoel. Vaak wordt dit als een meerwaarde ervaren.

Spelen kan ruimte scheppen om anders naar een situatie te kijken. Het geeft sowieso ruimte en lucht maar helpt ook om tot nieuwe perspectieven te komen.

Verbinding in organisaties intrigeert mij. Ik kijk graag systemisch naar een organisatie. Daarin benader je de organisatie vanuit het beeld van een levend systeem dat moet anticiperen op de omgeving om te overleven en ook van binnenuit sterk en verbonden moet zijn om staande te blijven in deze omgeving (Kaat & Kroon, 2016) [1] . Je intern verbinden en samen een gedragen verhaal naar buiten brengen waarmee je je weer extern kunt verbinden is belangrijk.

Om je te kunnen verbinden, moet je jezelf laten zien. Dat vraagt ​​vertrouwen om je verhaal te delen. Dat vind ik erg belangrijk: dat er een basis is van vertrouwen en gelijkheid op grond waarvan je een echte dialoog kunt aangaan. Verbinding doet dan ook wat met je. Het zorgt voor bewustwording en verandering. Als begeleidingskundige probeer ik te werken op het snijvlak van verbinding waarvoor vertrouwen en nabijheid nodig is. Anderzijds wil ik met een afstand kunnen kijken. Als je er in zit, zie je niet meer zuiver de patronen die in een organisatie spelen. In elke organisatie is een bepaalde cultuur met daarbij behorende patronen. Deze patronen kunnen hardnekkig, disfunctioneel en moeilijk te veranderen zijn. Als insider is het moeilijk deze patronen nog scherp te zien. Het opereren op dit snijvlak vraagt ​​ook wat van mij als persoon: mezelf bevragen, goed luisteren naar mezelf en mijn gevoel en dit ook inbrengen. Hierop ben ik alert. Ik verander zelf ook door de mensen met wie ik omga en situaties waarin ik mij begeef.

Ik ben dus zelf het instrument. Mezelf goed kennen is daarvoor onontbeerlijk. Dat is een levenslang proces waarin je energie moet steken. Afgelopen jaar heb ik een ernstige knieblessure opgelopen. Hierdoor kon ik niet doen waar ik altijd ontzettend veel plezier en voldoening uit haal, namelijk sporten. Het brengt veel onzekerheid: hoe kom ik hieruit? Welke arts heeft de juiste diagnose? Klopt dit verhaal met wat ik zelf voel? Wat betekent dit voor mijn werk en mijn dagelijkse leven? Vraag ik om hulp? Bij wie? Wat heb ik überhaupt nodig? Wat ga ik verliezen en hoe ga ik daarmee om? Ontzettend veel vragen en soms weet ik het niet. Dit verandert mij. Deze ingewikkelde dingen kom je ook tegen in organisaties: mag je het dan niet weten? Durf je dan te kijken naar de pijn? Kun je het uithouden als het moeizaam gaat? Geef je dan op of blijf je zoeken? Waarom en wanneer wel / niet? In dit proces heb ik mezelf leren kennen als iemand met veel veerkracht en vasthoudendheid. Ik heb meer geleerd naar mezelf te luisteren, naar de pijn te kijken en om hulp te vragen. Ik ga niet gelijk met de eerste mening in zee maar onderzoek wat er nog meer te vinden is over zo’n complex gewricht als de knie. Ik ben er nog niet. Ik weet wel dat ik altijd een keuze heb wat betreft hoe je omgaat met moeilijke dingen.

Soms is het moeilijk om taal te geven aan gevoelens, nog ongrijpbare patronen of problemen. Ik gebruik dan hulpmiddelen zoals een metafoor. Net zoals ik hierboven mijn knieblessure vergelijk met problemen in een organisatie. Werken met materiaal zoals Playmobil en Lego kunnen ook helpen dingen inzichtelijk te maken. Rollenspellen of jezelf verplaatsen in het perspectief van een ander kunnen je losmaken van je eigen vastgezette ideeën. Je kunt van mij verwachten dat ik speelse werkvormen gebruik als dit wat toevoegt.

Ik ben erkend coach en supervisor. Coaching en supervisie vind ik mooi om te doen. Ik kan nog meer zeggen maar laat liever iemand anders aan het woord over mijn handelen:

Corina is een supervisor die goede vragen kan stellen, waardoor ik nog veel meer moest gaan nadenken over wat mij beweegt en waarom ik keuzes maak die ik maak. Door daar verder op te moeten reflecteren, heb ik nieuwe inzichten verworven. Ik vind dat Corina ook actief het proces bewaakt om een ​​gesprek niet te laten verwateren. Daarbij werden er regelmatig creatieve werkvormen voorgesteld; wandelen, een spel, een labyrint, .. dat vond ik allemaal positief!

Als gesprekspartner is Corina toegankelijk, duidelijk en laat ze zich niet van de wijs brengen. Ik kan een supervisietraject bij haar aanraden! Laat je maar verrassen door deze ontdekkingstocht, want dat is het!

Coachen in organisaties vind ik een echt een uitdaging. Hierin kan ik absoluut mijn ei kwijt. Onderwijs en sociale ondernemingen hebben mijn interesse. In het onderwijs heb ik veel ervaring van basisschool, middelbare school tot HBO. Dat verbinden in sociaal ondernemen erg belangrijk is, is te vinden in de literatuur (Klomp, Wobben en Kleijer, 2016) [2] . Ook in de praktijk heb ik dit ondervonden. Hier speel ik graag een rol in.

Ik hoop dat je me zo wat beter hebt leren kennen. Nu ben ik nieuwsgierig naar jou. Als je denkt, dat ik jou en eventueel je organisatie verder kan helpen, neem gerust contact op. In een kennismakingsgesprek kunnen we dan verkennen wat we voor elkaar kunnen betekenen.

[1] Kaat, S. & de Kroon, A. (2016). Systemisch Adviseren. De organisatie als levend systeem. Groningen: Het Noorderlicht.

[2] Klomp, K., Wobben, S., & Kleijer, J. (2016). Handboek betekenisvol ondernemen. Het gat in de maatschappij. Amsterdam / Antwerpen: Zakelijk contact.